Η μουσική μας κληρονομιά

 

Χορός στην κεντρική πλατεία Μετσόβου

Πριν από μήνες, φίλος μου ανέλυσε την ιδέα του για την δημιουργία και οργάνωση ενός διεθνούς φεστιβάλ παραδοσιακής μουσικής στο Μέτσοβο.
Η ιδέα όντως είναι εκπληκτική, τόσο για το εύρος όσο και για το περιεχόμενο της.
Ένα από τα απωθημένα μου, από τα παιδικά χρόνια, τα χρόνια του ποδαρόδρομου από και προς το Γυμνάσιο Μετσόβου, τότε που γαλουχήθηκα στη παραδοσιακή μας μουσική με τα ακούσματα και τις κομπανίες του μαχαλά των"αιγυπτίων" που έλεγε ο παππούς, για να ντριπλάρει όλους εκείνους που τους αποκαλούσαν "γύφτους", ήταν να ασχοληθώ κάποτε με τη μουσική μας ιστορία.
Πρόλαβα αρκετούς από τους σύγχρονους, έμαθα για όσους είχαν προηγηθεί και είχαν αφήσει εποχή, κατά πως μολογούσανε οι παλιότεροι.
Πάντοτε όμως, καθώς τα χρόνια πέρασαν, αναρωτιόμουν πως μπορεί να διαφυλαχθεί όλος αυτός ο πλούτος της μουσικής μας παράδοσης στον τόπο μας.
Αλήθεια είναι ότι, κατά καιρούς από πλευράς Δήμου και άλλων φορέων, επιχειρήθηκε κάποια καταγραφή και διασώζονται έτσι μουσικά κομμάτια και ακούσματα που, οι μεταγενέστεροι μουσικοί του "μαχαλά", θα έπρεπε λογικά να τα έχουν ως ευαγγέλιο μουσικό.
Με λύπη διαπιστώνω ότι, το χρώμα αργά και σταθερά χάνεται. Είτε γιατί, οι απόγονοι των μορφών εκείνων που πέρασαν από τα μουσικά μας πράγματα, αποδείχθηκαν λίγοι, είτε γιατί άλλοι ξεστράτισαν σε άλλα μουσικά μονοπάτια, είτε γιατί οι πολιτιστικοί μας φορείς δεν έδωσαν και δεν δίνουν την βαρύτητα που θα έπρεπε στη διάσωση της μουσικής μας κληρονομιάς, είτε γιατί ο Δήμος ολιγώρησε και δεν προχώρησε σε μια ουσιαστική κίνηση με τη δημιουργία, για παράδειγμα, σχολής παραδοσιακής μουσικής.
Την ύστατη ώρα, πριν κατεβούν οι διακόπτες της μουσικής μας ταυτότητας, οφείλουμε να δούμε το ζήτημα, να περισώσουμε ότι μπορούμε, να δημιουργήσουμε ένα απαραίτητο "μαξιλάρι" για τις επόμενες γενιές, με την παρακαταθήκη της διαφύλαξης της μουσικής μας παράδοσης.