Απόδραση

Στη "Ντουμνιάσκα", όπου κλοτσούσαμε το τόπι στα νειάτα μας, επιννοώντας μια σειρά από σχέδια για να ξεγελάσουμε τον συγχωρεμένο τον Κώστα τον Βαρσάνη, μετά από χρόνων προσπάθεια φτιάχτηκε το γήπεδο του χωριού, με την ευγενή παραχώρηση της έκτασης από την εκκλησία όπου και ανήκει.
Ταυτόχρονα ιδρύθηκε και επίσημα ποδοσφαιρική ομάδα (ΑΟ Ρόνα Ανηλίου), ως απότοκος της ρομαντικής πρωτοβουλίας μας την δεκαετία του '70 με την Θύελλα Ανηλίου, που μετείχε στα τοπικά πρωταθλήματα.
Η εικόνα που αντικρύσαμε τις ημέρες του Πάσχα, όμως, κάθε άλλο παρά αισιόδοξη μπορεί να είναι.
Το γήπεδο στην εγκατάλειψη, τα παιδιά στα καφέ, ο σύλλογος εξαφανισμένος.
Μίλησα με κάποιους που ασχολήθηκαν με την ομάδα και η πίκρα ήταν διάχυτη για την απαξίωση της αθλητικής δράσης στο Ανήλιο.
Φοβάμαι πως κι εδώ τα πράγματα κυλούν προδιαγεγραμμένα.
Η κρίση δεν είναι μόνον οικονομική και δεν φαίνεται μονάχα στην τσέπη του καθενός.
Αντίθετα, απλώνει τα πλοκάμια της, βραχυκυκλώνει κάθε δημιουργική πρωτοβουλία και σκέψη, αιχμαλωτίζει τη νέα γενιά, της αφαιρεί το οξυγόνο δράσης της.
Μοναδική διέξοδος η φυγή προς τα εμπρός, η οργάνωση, η απόδραση από τη μίζερη πραγματικότητα, για να βγει το κάρο από τις λάσπες ...